Hestamennskan
Ég var búin að tilkynna hátíðlega að ég ætlaði að taka þátt í vetraruppákomunni í hestamannafélaginu mínu núna um helgina. Það virtist ekki ætla að takast þrautalaust. Blessuð daman sem ég ætlaði að keppa á missti nebbla skeifu í vikunni. Það varð því lítið um æfingar. Hún var loks járnuð á föstudagskvöldið. Ég var ekki tilbúin til að gefast upp og lagði á um kvöldið og fór út á völl. Fyrir þá sem ekki vita þá er ekki talið ráðlagt að járna stuttu fyrir keppni. Hófurinn styttist það mikið að það getur haft áhrif á ganghæfni hrossins. Það skaðar hrossið ekki neitt en það er betra að hrossið sé búið að venjast breytingunni. Það var nú ekki vandamálið hjá dömunni. Hins vegar var hún búin að safna töluverðri orku eftir hvíldina og hékk í taumunum sem aldrei fyrr og teygði hausinn fram og upp. Það er ekki fallegt eða vænlegt til árangurs. Ég ákvað samt að standa við stóru orðin og skráði mig í keppnina. Það gekk ekki sérstaklega vel. Á hæga töltinu ætlaði hún bara að hægja sig niður á fet. Síðan þegar það var frjáls ferð vildi hún hún helst hoppa og skoppa auk þess sem hún hefur ekki gífulega yfirferð enn og við vorum eiginlega bara riðnar niður. Við vorum níu sem kepptum og það voru fimm sem riðu úrslit. Ég var ein af þessum fjórum sem var hent út af. En hún lét aðra keppendur ekki mikið á sig fá, sem ég var ánægð með og þýðir að hún getur virkað inn á velli. Við höldum því bara áfram að æfa okkur og gerum betur næst.
Tamningarnar ganga ekki sérstaklega vel. Ég er bara að deyja úr hræðslu þegar ég er að skríða á bak inn í gerði. Það þýðir heldur ekki endalaust að hanga í gerðinu. Nú er tímabilið að verða hálfnað og ég orðin mjög ósátt við að hafa ekki skilað meiri árangri. Ég tók mig því til og fór að leita að tamningarmanneskju í hverfinu. Held að það sé þess virði að borga fyrir mánaðar tamningu til að komast út úr gerðinu. Ég er búin að finna stelpu sem er lærður tamningarmaður og getur líklega tekið þær að sér um miðjan næsta mánuð. Þangað til ætla ég að vera duglega að teyma þær. Það kennir þeim á beislið og venur þær við umhverfið. Ég er mun sáttari eftir að hafa tekið þessa ákvörðun. Ég dreif mig líka í að taka Ísold með mér í taum í gær. Hún reyndist feta í fótspor móður sinnar og teymdist mjög vel miðað við fyrsta skipti í hendi. Ég er hrædd um að Röskva verði ekki svona samvinnuþýð. Ég reyndi að teyma hana í hendi hérna um árið og hún sleit sig lausa og hljóp heim. Hún tekur líka stungur í taum sem er ekki vinsælt. En það verður að reyna. Ég sakna Grímu. Þetta væri mun auðveldara ef ég hefði hana, þótt Glóey hafi staðið sig vel í gær.