Með lífsmarki en bara rétt svoÞað er svo mikil andleg ládeyða í gangi að mig furðar að ég skuli vera með púls. Ég geri ekki neitt. Eyði sem mestum tíma í sófanum fyrir framan sjónvarpið eða í rúminu. Og nú er meira að segja það orðið vandkvæðum bundið. Helvítis sjónvarpið bilaði. Það er búið að sýna þessa bilun nokkrum sinnum í gegnum árin. Hljóðið dettur út og ekki er hægt að framkvæma neitt með fjarstýringunni. Það hefur verið hægt að halda því gangandi í nokkra daga með því að slökkva á því þegar bilunin kemur fram og kveikja svo aftur. En það hættir að virka og þá er það sent í viðgerð. Bilunin hefur hins vegar ekki komið fram þegar á verkstæðið er komið og sjónvarpið sent til baka. Þá hefur það virkað án bilana í mánuði og jafnvel ár og síðan byrjar vesenið aftur. Og nú er tækið komið enn og aftur á verkstæði. Ég ætla að hringja á eftir og athuga hvort bilunin hafi gert vart við sig. Á meðan höfum við gamla tækið hans afa, sem ég veit ekki hvort sé nær tvítugu eða þrítugu, en það virkar!!! Gallinn er hins vegar sá að það er ekki hægt að horfa á DVD í því. Þannig að þegar er leiðinlegt sjónvarp verð ég að grafa upp gamlar videospólur sem hafa ekki verið notaðar í lengri tíma. Ég gæti kannski reynt að finna mér eitthvað að gera en það myndi kosta meiri blóðþrýsting þannig að það kæmi blóð til heilans meðan ég væri í uppréttri stöðu en það gerist ekki svo ég líð fljótt út af aftur og ofan í sófann.
Það er alveg ógeðslegt veður og þar sem líkaminn er á lágmarks afköstum þessa dagana er alveg útilokað að fara í reiðtúr. Ég hreinlega gæti orðið úti á milli húsa vegna kulda og ef hrossin myndu hrökkva eitthvað til myndi ég hrökkva alla vega af ef ekki upp af. Þannig að fröken Ára, sem er orkubomba per exelans, er búin að standa í alla vega viku án hreyfingar. Það verður svoooo gaman að fara á hana þegar og ef ég lifna við aftur. Hins vegar er tamningardaman farin að taka tryppin og ég er svo ánægð með það. Ég myndi líklega brosa af ánægju en það bara of mikil áreynsla. Ég veit ekki hvernig ég fer að því að moka út daglega. Ég var næstum því hætt við að moka út hjá folöldunum á sunnudaginn, ég geri það vikulega, en tilhugsunin um að þurfa að gera það seinna, og moka þá miklu meira, hélt mér gangandi. Það er eins gott að ég verði búin að safna nægri orku fyrir næsta sunnudag.
Ég get varla beðið eftir að kosningar gangi í garð. Og hvers vegna? Jú, ég get ekki hlustað á þetta rifrildi enda laust sem er bæði í sjónvarpi og útvarpi. Skil ekki hvað er svona flókið og erfitt fyrir fólk að ákveða hvað það ætlar að kjósa. Ég persónulega hef ekki skipt um skoðun síðan fyrir fjórum árum og ætla kjósa sama flokk og þá. Ég nebbla fylgist með því sem er að gerast í þjóðfélaginu, alltaf, í staðin fyrir að hlusta á einhverjar hástemmdar yfirlýsingar korteri fyrir kosningar. Og þar sem ég er enn mest sammála sama flokki og síðast þá ætla ég að halda mig við hann í þetta sinn.
Síðan er það umræðan klám og vændi. Ég hef margar og miklar skoðanir á þessu máli en hef alveg látið það eiga sig að vera að viðra þær. Ég hef bara ekki andlegt þrek til að vera að standa í deilum um þessi mál. Sérstaklega ekki þar sem er alveg ótrúlega mikið af heimsku fólki sem getur ekki rökrætt þetta heldur er með niðrandi skítkast við þá sem eru ekki sammála þeim. Ég legg því aðeins fram eina spurningu og ef þið svarið henni neitandi þá eruð þið sammála mér og ef þið svarið játandi þá eruð þið ósammála mér. Þið getið svo sjálf hugsað hvaða rök liggja fyrir svarinu, ég hef engan áhuga á að ræða þetta neitt meir að svo stöddu. En spurningin er þessi:
Ef þú ættir dóttur, og nú skalt þú sjá hana fyrir þér litla, sæta og saklausa circa tveggja ára gamla, hefur enn ekki sagt að hún hati þig eða fyrirlíti en er samt allt í einu orðin lítil manneskja, gætir þú hugsað þér að þessi saklausa litla sál verði vændiskona eða klámmyndastjarna þegar hún verður stór?