Blessað bakið
22. febrúar var bæði afmælisdagur bró'a og svo fékk ég líka þær fréttir að það hefði fjölgað í Noregi um nóttina. Vinkona mín eignaðist litla stúlku. Ég vildi því sem minnst tjá mig þann dag því það hefði ekkert gott komið frá mér og það hefði ekki verið við hæfi þegar góðir vinir voru að eiga góðan dag.
Aðfaranótt þessa föstudags var ein af þeim verri sem ég man eftir, heilsulega. Ég var að drepast úr verkjum alla nóttina, þrátt fyrir að hafa tekið verkjalyf. Klukkan rúmlega fjögur var ég ekki enn sofnuð. Ég var samt komin út á heilsugæslu klukkan hálf níu. Ég átti tíma tuttugu mínútur í níu og þessar tíu mínútur gátu ekki liðið nógu hratt. Læknirinn kallaði mig ekki inn fyrr en tíu mínútur í og þá var ég búin að sjá hann vera flækjast fram og til baka frá því að ég kom. Geðið var því ekki gott þegar ég kom inn á stofuna. Til að bæta um betur hafa læknaskýrslurnar ekki enn verið sendar, þótt ég hafi beðið um það í september. Eftir nokkrar spurningar var potað í mjöðmina á mér, ég kveinkaði og þar með var ákveðið að þetta væru líklega bólgur í vöðvafestunum. Ég fékk lyfseðil upp á voltaren rapid og ef það væri ekki farið virka á miðvikudaginn ætti ég að koma aftur.
Því er ekki að neita að lyfið hefur eitthvað slegið á verkina en ég hef ekki verið alveg verkjalaus. Þar að auki ákvað ég að taka mér frí frá útreiðum yfir helgina til að gefa þessu tíma til að lagast. Í dag, mánudag, ákvað ég að fara á bak. Það skárra en síðast, ég gat riðið út en ég fann samt alveg greinilega fyrir þessu. Og núna, þegar ég sit fyrir framan tölvuna, þá er ég stirð og aum í bakinu. Ég ætla að reyna að ríða út aftur á morgun en ég held að það sé alveg ljóst að ég þurfi að fá nýjan tíma hjá lækninum.