Sum hross út, önnur hross inn
Ég hélt að ég væri nú í góðum málum. Dreif í að draga undan Glóey og fara með hana á Kjalarnesið. Eftir að hún og Gríma voru skoðaðar og allt virðist vera í orden þannig að þær ættu að geta fyljast. Járningarmaðurinn ákvað að skella annarri hryssunni sinni út þannig að eftir í húsinu voru bara fjögur fullorðin hross og þrjú folöld. Lítið og létt verk að sinna því.
Ég eyddi svo sunnudeginum í það að bera á útihúsgögn upp í bústað, sóla mig og skjótast í hesthúsið á milli að hleypa út og moka. Svo var mér boðið í grillmat hjá stóru systur um kvöldið. Ég ætlaði því að fleygja mér í sófann og glápa á sjónvarpið þegar ég kom loksins heim um níu leytið. Nei, aldeilis ekki. Bóndinn með útiganginn hringdi í mig til að segja mér að hún Embla mín hefði flækt sig í girðingu og væri hölt. Hann væri ekki heima og kæmi ekki heim fyrr en undir miðnætti en nágranni hans hefði séð hana og farið og losað hana en hann vissi ekki hvort eða hversu mikið hún væri slösuð. Ég náttla varð bara að fara og kíkja á dömuna. Tók með mér hestakerruna til öryggis ef hún væri mikið slösuð.
Þetta hefði getað verið verra. Hún hefur einhvern veginn náð að vefja vír utan um lærið á sér. Ekki spyrja hvernig, þetta er dóttir Röskvu. Það var vissulega far eftir vírinn en hún var ekki skorin. Hún var hins vegar aum og byrjuð að bólgna. Þannig að ég tók hana með mér í bæinn. Ég tók Ísadoru líka með mér. Hún var með leiðinlega vaxna hófa og þurfti bara á almennri snyrtingu að halda. Þær eru mjög faxprúðar þessar uppeldissystur. Svo það eru komin tvö hross í hús sem áttu ekkert að koma þangað.
Dýralæknirinn átti svo að koma eftir sex en lét svo ekki sjá sig og svaraði ekki símtölum. Svo ég verð að reyna aftur í fyrramálið. Hún er voðalega bólgin greyið en ber sig vel.
Þegar ég kom svo heim í kvöld áttaði ég mig á því að ég er þreytt, mjög þreytt.