Veturinn byrjaður fyrir alvöru
Ég flutti allan útiganginn upp í bústað á fimmtudaginn síðasta. Gekk eins og í lygasögu. Gat komið folaldsmeri og 1, 2 og 3 vetra tryppum ein á kerru. Flutti alls tólf hross. Tók allan daginn en það hafðist. Fór með Glóey og Áru í sónarskoðun og þær eru báðar fylfullar. Glóey hefur tvisvar ekki fyljast á síðustu þremur árum og Ára hefur aldrei fyljast áður, þótt ég hafi reynt að halda henni áður. Þetta jaðrar við kraftaverk og ég átti í raun ekki von á að þetta myndi takast. Þannig að hann Viktor á von á tveimur afkvæmum.
Það gengur vel með drengina í tamningu. Járningin tókst eins vel og hægt var að vonast til. Og nú er byrjað að fara í reiðtúr með drengina. Þeir auðvitað elta bara annan hest en það gengur vel. Gabríel er með þvílíkt flottar hreyfingar og vinkil fótalyftu. Tamningardömuna langar nú þegar að kaupa hann. Það stendur í raun ekki annað til en að selja drenginn en ekki fyrr en í vor og þá vonandi fyrir gott verð. Það væri ekki verra ef hann væri með fyrstu einkunn í kynbótadóm og búinn að fylja allar hryssur sem ég á, sem eru komnar með aldur til, áður en hann verður seldur.
Það gengur líka vel með Viktor en hann er ekki að sýna sömu takta. hann er reyndar með topp niður á nasir og fax niður á bóga, þriggja vetra. Ef þetta er ekki 10 fyrir prúðleika þá veit ég ekki hvað þarf til. Hann er tilkomumikill á húsi og allir sem ganga fyrst að honum þegar þeir koma í húsið.
Útigangurinn var að klára fyrstu rúllurnar sínar í dag. Þau hafa beit, svo það er ekki eins og þau séu að svelta. En þið hefðuð átt að sjá svipinn sem ég fékk í dag þegar ég kom til að vatna þeim og þau áttuðu sig á því að þau fengu ekki heyrúllu strax. Þetta eru algjörar dekurdollur. Sá eini sem var alveg sáttur við ástandið var Óli Prik, sem hefur ekki verið áður hjá mér.
Kettirnir í hesthúsinu hjá mér eru alveg að fara með mig. Ok. það var ekki eins og þeir ættu að vera einhverjir músabanar. Ég var í raun bara að skjóta skjólshúsi yfir fleiri ketti. En í alvöru. Í gær kemur Oliver hlaupandi að húsinu þegar ég renni í hlað með mús í kjaftinum. Þegar hann sér mig þá sleppir hann músinni, sem var lifandi og skaust í burtu, til að geta komið og heilsað mér. Sem var í góðu lagi, ekki vantar fleiri mýs í húsið. Það var reyndar hálf étin mús inn í húsi, ekki það geðslegasta. En þegar ég sit inn á kaffistofu að hlýja mér þá heyri ég hljóð eins og einhver sé að gramsa í kattarmatnum. Sem var skrítið því báðir kettirnir voru sofandi í sitthvorum stólnum. Kattamaturinn er úti í horni, þar sem niðurfallið úr vaskinum fer út og ekki alveg lokað fyrir með parketti vegna þess. Ég fór að athuga málið. Það er sem sagt mús sem nær sér í mat úr diskunum sem kettirnir eiga og það hvarflar ekki að þeim að reyna að ná henni!!! Í fyrra tók þá viku að ná mús á kaffistofunni sem annar þeirra kom með inn lifandi til að byrja með. Og nú er mús að éta matinn þeirra og þeir gera ekki neitt. Ég á ekki til orð.